گروه ها در سازمان

هنگامی که به استخدام یک سازمان در آیید، در خواهید یافت که در سازمان ها، گروه های مختلفی تشکیل می شوند که شما نیز ممکن است به عضو چندین گروه نیز در آیید. گروه های رسمی که تحصیل هدف سازمانی را تسهیل می کند و گروه های غیر رسمی که به صورت قوانین نانوشته میان افراد با خصوصیات مشترک پدید می آیند.

انواع گروه های رسمی و غیر رسمی

گروه گرداننده ( گروه کارکردی) گروهی است که مرکب از سرپرست و کارکنانی که به او گزارش می دهند. عضویت در گروه گرداننده به وسیله ی نمودار سازمانی مشخص می شود، برای مثال در یک دانشکده، مدیر گروه و نه عضو هیات علمی آن گروه، یک گروه گرداننده را تشکیل می دهند. به گروه های کارکردی، سنگ بنای اساسی سازمان ها هستند. این گروه ها اغلب واحد، تیم یا بخش نامیده می شوند.

گروه کار، مرکب از افرادی است که با هم بر روی یک کار مشترک فعالیت می کنند. آنان به وسیله کاری که انجام میدهند شکل یافته اند. در صورتی که تمامی اعضای یک گروه کار از اعضای یک بخش و سرپرست آن تشکیل شده باشد میتوان آن گروه کار را گروه " گرداننده" نیز نامید. اما برخی از گروه های کارشامل اعضایی هستند که به سرپرستان متفاوتی گزارش می دهند. در هر صورت " گروه های کار " و " گروه های گرداننده " گروه هایی هستند که افراد به طور معمول هنگام صحبت و گفتگو با دیگران به عنوان " گروه کار من" ، " همکاران من " یا " دوستان من در سر کار " به آنان اشاره می کنند.

بسیاری از سازمان ها گروه های کار دیگری نیز مانند گروه ضربت ( گروه کار ویژه) ، گروه پروژه و انواع شوراها یا کمیته ها را ایجاد می کنند. گروه ضربت به گروهی گفته می شود که به طور موقت برای کسب هدف ویژه یا حل یک مساله خاص شکل می گیرد. گروه های پروژه نیز برای انجام یک پروژه خاص ایجاد می شوند و چرخه ی حیات گروه پروژه به طور معمول بر چرخه ی حیات پروژه منطبق است. شوراها( کمیته ها) به طور معمول خارج از ساختار گروه گرداننده، برخی حل مسائلی که به وقوع می پیوندد ایجاد می شوند و چرخه ی حیات یک شورا می تواند نسبتا بلند مدت یا کوتاه مدت باشد شوراهای پایدار نسبتا دائمی هستند و با چرخش اعضای آن به حیات خود تداوم می بخشند.

پیش ار این درباره ی دو نوع معمول گروه های غیر رسمی یعنی گروه های دوستی و گروه های ذی نفع بحث شد. اکنون به گروه های مرجع پرداخته می شود. گروه مرجع به گروهی گفته می شود که فرد خود را به منظور شکل دهی نظریات، تصمیم گیری یا چگونگی عمل، با آن گروه ارزیابی و تعیین هویت می کند.

برخی از گروه های مرجع بر اساس ویژگی های شخصی آشکار مانند نژاد یا جنسیت است و سایر گروه های مرجع ممکن است مبتنی بر نگرش ها و علایق مشترک مانند مذهب، سیاست، طبقه اجتماعی، سطح تحصیلات و مانند آن است. گروه های مرجع هر شخص دو کارکرد اصلی دارند: اول اینکه باورها و رفتارهای اعضای گروه مرجع استانداردی را برای فرد فراهم می آورد تا قضاوت ها و تصمیم های خود را بر آن بنا نهد. دوم اینکه گروه های مرجه هنجار هایی را ارئه می دهند که رفتار اجتماعی افراد را توجیه می کند. اگر نگرش ها، ارزش ها و رفتار فرد با هنجار های گروه مرجع انطباق داشته باشد، موجب خرسندی وی می شود. در سطح سازمانی تاثیر گروه مرجع بر انسجام ، وفاداری و نگرش های افراد تضادهای میان مدیریت و کارکنان بسیار زیاد خواهد بود.